تاریخچه تلویزیون در ایران
حبیب ثابت ، یکی از بزرگترین استادان ایران ، اولین ایستگاه تلویزیونی را در ایران ایجاد کرد و بدین ترتیب تاریخ تلویزیون در ایران را آغاز کرد. اولین ایستگاه تلویزیونی در سال 1336 به نام تلویزیون ایران در تهران فعالیت خود را آغاز کرد. تقریباً دو سال بعد ، او تلویزیون دوم خود را از دست داد. برنامه های پخش شده توسط این ایستگاه ها عمدتا شامل برنامه های مسابقه ای و همچنین برنامه های آمریکایی دوبله شده به فارسی است.
این ایستگاه توسط یک آمریکایی به نام ونس هالک اداره می شد که پیش از این مدیر یک ایستگاه تلویزیونی در بغداد و پیش از این مدیر بخش رنگ NBC بود. در اوایل تلویزیون ایران ، بسیاری از شرکت های غربی و تراشه های آبی ، مانند RCA ، General Tire ، Pepsi-Cola ، Otolith ، Pressure و Volkswagen به عنوان حامی مالی پشتیبانی می شدند.
علی رغم حمایت شرکت های بزرگ ، تلویزیون ایران در سال 1341 اعلام کرد که نزدیک به 70 میلیون ریال سرمایه از دست داده است. دارندگان این شبکه سعی کردند آن را به دولت بفروشند. اما دولت قبلاً راه اندازی شبکه تلویزیونی خود را آغاز کرده است. این شبکه تلویزیونی جدید با نام تلویزیون ملی ایران از سال 1344 شروع به کار کرد. پس از آزمایش های مختلف ، برنامه های پخش شده در نوروز سال 1345 آغاز شد. یکی از اولین برنامه هایی که در هفته اول به صورت آنلاین پخش شد ، جشن تولد محمدرضا شاه در ورزشگاه امجدیه بود. در سال 1350 ، این شبکه با رادیو ایران ادغام شد و سازمان ملی رادیو و تلویزیون ایران را ایجاد کرد.
تلویزیون ایران چند سال پیش در سال 1347 ملی شد. در آن زمان ، دولت این شبکه را رقیب جدی شبکه خود می دانست ، بنابراین این شبکه را به قیمت 20 میلیون تن از سبط خریداری کرد. این در شرایطی بود که سبت 70 میلیون تومان برای راه اندازی شبکه خود هزینه کرد. در سال 1976 ، 70 درصد از مردم کشور قادر به دریافت سیگنال های تلویزیونی بودند و ایران از نظر مناطق تحت پوشش تلویزیون یکی از کشورهای پیشرو در آسیا بود.
همچنین بخوانید:
رزولوشن 8K چیست؟ درباره کیفیت 8K بیشتر بیاموزید
تاریخچه تلویزیون رنگی در ایران از دهه 1950 آغاز شد. از سال 1977 ، همه برنامه ها به صورت رنگی پخش می شوند. اما پیش از آن چندین برنامه رنگی از جمله بازی های آسیایی 1974 پخش شد.
پس از انقلاب 1957 ، سازمان ملی پخش ایران نام خود را به سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تغییر داد و تا امروز برنامه های مختلفی را از ده ها شبکه تلویزیونی و رادیویی پخش می کرد.
امروزه شبکه های تلویزیونی اینترنتی و سایر فن آوری های اشتراک مطالب آینده تلویزیون های سنتی را تهدید می کنند و مخاطبان آنها رو به کاهش است. هنوز مشخص است که تلویزیون قادر خواهد بود خدماتی مانند Netflix و سایر فناوری ها را مدیریت کند.

روزنامه اعتدال در یادداشتی دو روز پس از آغاز نمایش تلویزیونی ، این حادثه را یک جهش اجتماعی در ایران توصیف کرد و نوشت:
 "... علی رغم اختراعات وحشتناک جنگ ، تلویزیون هنوز هم آخرین اختراع علوم انسانی و تمدن است ... تلویزیون نه تنها وسیله ای برای سرگرمی نیست ، بلکه بیش از هر چیز یکی از حساس ترین ابزارهای ارتباطی در همه کشورها است. چه کسی از آن استفاده می کند مارک ها برای اهداف آموزشی و هنری استفاده می شوند.
با وجود مشکلات زیادی که در زندگی جدید فرد وجود دارد ، اما زمان آنقدر کوتاه به نظر می رسد که می توان گفت وی دیگر قادر به پوشش همه مشاغل نیست و کارهای زیادی علاوه بر کارهای دیگر باید انجام شود. یک کارگر در حالی که در یک کارخانه مشغول کار است ، یک فیلم تماشا می کند یا سخنان یک فرد علمی و اجتماعی را که در اتاقش صحبت می کند می شنود و می بیند که او همزمان چندین کار را انجام می دهد ، یک خانم خانه ، در حالی که او به نوزاد شیر می دهد و تکالیف خود را انجام می دهد زیرا از او محروم نیست حضور در سخنرانی ها یا کنفرانس های مطبوعاتی ، با استفاده از آن چندین بار ، اکنون استفاده از این موارد برای مردم کشور ما امکان پذیر است. .. "
اکنون ، شش دهه پس از ورود تلویزیون به ایران ، بیش از 50 کانال تلویزیونی داخلی و خارجی برنامه هایی را در ایران تولید کرده و در سراسر ایران در دسترس هستند. این به معنای افزایش شگفت آور کمی در تعداد کانال های تلویزیونی در ایران و رشد شگفت انگیز برنامه های تلویزیونی و تلویزیونی در آن کشور است.
بنابراین ، می توان دریافت که این دستگاه جدید در ایران به خوبی پذیرفته شده است و مطبوعات به عنوان ابزاری برای جهش اجتماعی و فرهنگی و رواج فرهنگ عمومی و دانش مردم در زمینه های مختلف دیده می شوند. تلویزیون ایران در ابتدا کاملاً خصوصی اداره می شد و تبلیغات خود را تأمین می کرد. پس از یک سال فعالیت ، این ایستگاه تلویزیونی برنامه روزانه خود را در تهران به 5 ساعت افزایش داد و در سال 1340 فرستنده دیگری در آبادان و یک تقویت کننده در اهواز تأسیس کرد.
در تاریخ 26 ژوئیه 1967 ، شورای ملی لایحه دولت برای تشکیل سازمان تلویزیون ملی ایران را که قبلاً توسط شورای ملی تصویب و توسط سنا اصلاح شده بود ، اصلاح و تصویب کرد.
 سرانجام پس از تصویب برنامه کارمندان تلویزیون ملی ایران ، ایستگاه کوچکی تأسیس شد که از سال 1345 با تجهیزات ساده پخش برنامه های آزمایشی را آغاز کرد. توانایی های فنی تلویزیون در آن زمان محدود به یک استودیو ، سه دوربین و دو ضبط مغناطیسی بود. سیستم 525 کیلووات بالای ساختمان هیلتون به همه دارندگان تلویزیون اجازه می دهد تا از این سیستم با سیستم های مختلف استفاده کنند.
 کمتر از دو سال از تأسیس تلویزیون ملی ، اولین مرکز شهر تلویزیون ملی در 8 آگوست سال 1347 در ارومیه افتتاح شد و اندکی بعد مرکز تلویزیونی بندرعباس به بهره برداری رسید. در راستای وظایفی که سازمان دهندگان دولت به آنها محول کرده اند ، ایستگاه های تلویزیونی به تدریج در شهرهای مختلف شروع به کار کردند و پیام های سیاسی ، فرهنگی و سرگرمی را به بخش وسیع تری از مردم تحویل می دادند.
 اکنون ، شش دهه پس از ورود تلویزیون به ایران ، بیش از 50 کانال تلویزیونی داخلی و خارجی برنامه هایی را در ایران تولید کرده و در سراسر ایران در دسترس هستند. این به معنای افزایش اندک تعداد کانال های تلویزیونی در ایران و رشد حیرت انگیز برنامه های تلویزیونی و تلویزیونی در آن کشور است ، اما باید دید آیا با گسترش اندک برنامه های تلویزیونی در ایران ، کیفیت این برنامه ها بهبود می یابد یا خیر. آیا پیشرفت کرده اید؟

از زمان ظهور تلویزیون های تجاری در ایالات متحده در سال 1940 ، تلویزیون محبوبیت روزافزونی پیدا کرده و روش های معروف فروش انواع کالاها ، به ویژه کالاهای مصرفی ، از طریق تبلیغات تلویزیونی رواج یافته است. قیمت تبلیغات در ابتدا توسط نلسون استاندارد تعیین شده بود.
برنامه ای تعیین کنید
برنامه های تلویزیونی که برای عموم پخش می شود می تواند به روش های مختلف ایجاد و تولید شود. بعد از تولید ، گام بعدی فروش محصولات و آوردن آنها به بازارهای جهانی است که این کار را برای جذب مخاطب انجام می دهید. این معمولاً در دو سطح اتفاق می افتد:
"برنامه ضبط شده" یا "پخش زنده" - برنامه ضبط شده برنامه ای است که در آن محصول برنامه هایی را از یک یا چند قسمت از یک زنجیره یا سری از یک ایستگاه یا شبکه تولید می کند که محصول برای آنها پول پرداخت یا مجوز دریافت کرده است برای پخش اما پخش مستقیم برنامه ای است که یک مجموعه است. از محتوای ویدیویی و صوتی ، از جمله چت زنده ، فوتبال زنده ، سمینارها ، کنفرانس ها و EMS. از طریق دوربین بلادرنگ یا از طریق اینترنت به مخاطبین در زمان واقعی یا ماهواره ، بینندگان و شنوندگان ارسال کنید.
"راه اندازی مجدد" یا "تکرار" اصطلاحی است که به طور گسترده برای توصیف استفاده مجدد از نرم افزار استفاده می شود. این شامل توزیع مجدد در کشور تولید کننده یا بین المللی است که تولید کننده ممکن است آن را مدیریت کند یا نکند.
جنبه های اجتماعی
خطرات احتمالی
علاوه بر رشد فرهنگی و تأثیر فرهنگی تلویزیون در جامعه و خانواده ، صدای مذهبی قانونگذاران ، دانشمندان و والدین در مورد کیفیت و تأثیر رسانه ها افزایش یافته است. به عنوان مثال ، در سال 1991 ، دولت سوئد محدودیت های کلی را در تبلیغ کودکان زیر 12 سال اعمال کرد. طبق تحقیقاتی که در دهه های اخیر انجام شده است ، الگوهای فعالیت مغزی در کودکان هنگامی که خشونتی را که کودکان به دلیل خشونت ایجاد می کنند مشاهده می کنند ، همچنان تحت خشونت قرار دارند. در ناحیه ای از مغز آنها (پشت قشر خاکستری) مشاهده می شود که حافظه طولانی مدت را مختل می کند. زمان می برد
در سال 2002 ، برخی منابع گزارش دادند که نتایج مطالعه آنها نشان داد که مشاهده منظم تلویزیون با سایر اعتیاد تفاوتی ندارد و تأثیرات تماشای تلویزیون در برخی از خانواده ها به حدی شدید است که خانواده ها از تماشای تلویزیون امتناع می ورزند. [8]
یک مطالعه جغرافیایی بر روی 1000 نفر (زیر 26 سال) در مناطق مختلف نیوزیلند نشان می دهد که "تماشای تلویزیون در کودکی و بزرگسالی با درجات افت تحصیلی تا 26 سالگی همراه است. به عبارت دیگر ، هر چقدر هم که بچه باشم ، هرچه بیشتر تلویزیون تماشا می کنم ، می خواهم مدرسه را تمام کنم و به دانشگاه بروم.
در ایسلند ، پخش تلویزیونی تا سال 1984 محدود است و پخش تلویزیونی پنجشنبه ها یا کل ماه ژوئن پخش نمی شود.
وی گفت: "علی رغم این تحقیقات ، امروزه بسیاری از متخصصان رسانه چنین تحقیقاتی را به عنوان یك روش معتبر و ارزشمند رد می كنند. برای نمونه ای از این ایده ها ، به مقاله دیوید هاونت مراجعه كنید."
از آنجا که این دستگاه ارتباط جمعی تقریباً اختراع شده است ، هزینه برخی از برنامه ها به روش های مختلف از جمله برنامه های نامناسب ، خطرناک و گمراه کننده هزینه می شود. منتقدانی مانند جین کیلبورن اظهار داشتند که تصاویر تلویزیونی مانند سایر رسانه ها برای دختران جوان مضر است. مفسران دیگر ، مانند Sat Gale ، اذعان داشتند که تبلیغات تلویزیونی در ایالات متحده به طور فزاینده ای بر شادی مردم تأثیر می گذارد و آنها را به خرید کالا و محصولات ترغیب می کند. جورج گربنر نشان داده است که تصاویر تصادفی از جرم ، به ویژه بزهکاری در کودکان ، سندرم جهانی و بیماری را مطرح می کند. در نظرسنجی بین بینندگان تلویزیون ، درصد این جرایم و جنایات بسیار بیشتر از افراد دیگر است.
گرایشهای فنی
تلویزیون در روزهای ابتدایی خود یک رسانه کوتاه مدت محبوب بود. طرفداران برنامه های تلویزیونی منظمی را برنامه ریزی می کنند تا بتوانند برنامه های مورد علاقه خود را طبق برنامه تماشا کنند. اصطلاح "جلسه تلویزیونی" معادل معامله گرانی است که تسهیلات را توصیف می کنند.
با اختراع دستگاه های ضبط و پخش و پخش از جمله دستگاه های ضبط و پخش و DVR ، مشاهده تلویزیون به یک تایمر کاهش یافته است. مشتریان می توانند برنامه ها را یک بار در برنامه خود مشاهده و ذخیره کنند. ارائه دهندگان خدمات تلویزیون همچنین فیلمهای درخواستی را ارائه می دهند ، مجموعه ای از برنامه ها که می توانید در هر زمان تماشا کنید.
شبکه های تلفن همراه و اینترنت می توانند امواج و برنامه های ویدئویی را حمل کنند. در حال حاضر تعداد زیادی تلویزیون اینترنتی وجود دارد که می توانند مستقیماً یا به صورت افسانه بارگیری شوند. تلویزیون های قابل حمل به گونه ای طراحی شده اند که پس از اتمام تلویزیون دیجیتال و انتقال به سیستم های آنالوگ و غلبه بر برخی از مشکلات فنی - به ویژه مواردی که به عمر باتری بستگی دارند ، این جریان ها را تأمین کنند.

مشکلی که تلویزیونهای رنگی در اوایل بازار با آن روبرو بودند بسیار شبیه به مشکلات تلویزیون های سه بعدی و سایر فناوری های جدید بود. تلویزیون رنگی در دسترس عموم بود ، اما شبکه های تلویزیونی کمتر علاقه ای به پخش محتوای رنگی داشتند. به همین دلیل ، بین سالهای 1954 تا 1965 ، کمتر کسی تلویزیون رنگی خرید. اما از سال 1966 به بعد ، برنامه نویسی رنگ به تدریج گسترش یافته و تلویزیون رنگی از آن زمان بسیار محبوب شده است.

تلویزیون های دیجیتال
تاکنون سیگنال های تلویزیونی و صوتی به طور مشابه منتقل می شدند ، اما با ظهور رایانه های قدرتمند و مقرون به صرفه در دهه 1990 ، ایده تلویزیون دیجیتال قوی تر شد. به این ترتیب ، سیگنال های سمعی و بصری به صورت دیجیتالی پردازش و به صورت یکنواخت منتقل می شوند. از آنجا که داده ها به این روش منسجم تر منتقل می شوند ، تلویزیون های دیجیتال می توانند بیش از یک کانال را در یک پهنای باند دریافت کنند.

علاوه بر این ، کیفیت تصویر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. این نوآوری در آن زمان بسیار مهم بود و از زمان معرفی تلویزیون رنگی در دهه 1950 یکی از مهمترین تحولات در صنعت تلویزیون محسوب می شود.

این ایده نخستین بار در سال 1986 توسط وزارت پست و ارتباطات ژاپن مطرح شد ، اما در آن زمان به دلیل داشتن پهنای باند و داده های انتقال زیاد ، ایجاد چنین سیستمی عملا غیرممکن بود. اما در دهه 1990 با پیشرفت تکنولوژی در مناطقی مانند تبدیل گسسته کسین و قالبهای فشرده سازی فیلم ، ایده تلویزیون دیجیتال به تدریج به واقعیت تبدیل شد. انتقال سیگنال های دیجیتال از اواخر دهه 2000 آغاز شد. در همین حال ، تمام دولتهای جهان موافقت کرده اند که ارسال پیام های آنالوگ تا سال 2010 پایان یابد.

در ابتدا روند دیجیتالی شدن سیگنال های تلویزیونی کند بود زیرا تجهیزات مورد نیاز بسیار گران بودند. اما با کاهش هزینه ها ، خانواده های بیشتری به تلویزیون دیجیتال روی می آورند و اکنون انتظار می رود که تا پایان سال 2020 ، تمام سیگنال های تلویزیونی در سراسر جهان منتقل شوند.

تلویزیون هوشمند
تلویزیون های دیجیتال نیز راه را برای نوآوری های دیگر ، مانند تلویزیون های هوشمند ، هموار کرد. Smart TV یک تلویزیون است که دارای اتصال به اینترنت است و همچنین دارای ویژگی های وب 2.0 است. این تلویزیون ها ترکیبی از چندین دستگاه مختلف مانند رایانه و گیرنده دیجیتال است. این دستگاه ها علاوه بر دریافت سیگنال های تلویزیونی ، می توانند به اینترنت ، رسانه های تعاملی و سرویس های پخش آنلاین مانند Netflix و Apple TV دسترسی پیدا کنند. علاوه بر این ، تلویزیون های هوشمند سیستم عامل خاص خود را دارند.

تلویزیون های سه بعدی
تلویزیون های سه بعدی از فناوری هایی مانند سایه ، نمایشگرهای چند وجهی ، فرمت 2D + Z و سایر شکل های پخش 3 بعدی استفاده می کنند تا مخاطب بتواند عمق تصاویر را درک کند. نمونه های اولیه از این نوع تلویزیون اولین بار در سال 1928 توسط جان پرنده معرفی شد. اولین تلویزیون سه بعدی در سال 1953 ساخته شد. اما با ظهور تلویزیون های دیجیتال ، تلویزیون های سه بعدی به طور قابل توجهی بهبود یافته و مدرن تر شده اند.

تلویزیون های سه بعدی خیلی موفق نبودند. اگرچه این نوع تلویزیونها برای پخش محتوای سه‌بعدی از طریق Blu-ray بسیار محبوب هستند ، اما تولید محتوای سه‌بعدی برای آنها نتوانسته است بازخورد مثبت کاربران را به خود جلب کند. بسیاری از کانالهایی که محتوای سه بعدی را پخش می کنند ، طی چند سال گذشته بسته شده اند و براساس گزارش ها ، فروش این تلویزیون ها کاهش یافته است.

تلویزیونهایی که سالهاست خانه های سراسر جهان را فتح می کنند ، از مدلهای مکانیکی گرفته تا الکترونیکی ، مسیری طولانی را طی کرده اند. در سال 1947 ، این جعبه جادویی راهی خانه های هزاران آمریکایی شد ، اما آغاز تاریخ تلویزیون را باید تقریباً به مدت یک قرن دنبال کرد.

تلویزیونهای مکانیکی قرن بیستم
پیش از ظهور تلویزیون های برقی ، تلویزیون های مکانیکی در اوایل قرن بیستم معرفی می شدند. آنها این کار را با اسکن مکانیکی تصاویر و ارسال آنها به صفحه انجام دادند. با این حال ، در مقایسه با مدل های امروزی ، نحوه کار بسیار بدوی به نظر می رسید.

یکی از قدیمی ترین تلویزیون های مکانیکی از یک دیسک چرخان با سوراخ های مارپیچی تشکیل شده است. این دستگاه توسط دو مخترع جداگانه ساخته شده است: جان لوجی برد در انگلستان و چارلز فرانسیس جنکینز در ایالات متحده. هر دو دستگاه در اوایل دهه 1920 اختراع شدند.

جان لاگی برد در تلویزیون خصوصی خود کار می کند
اما پیش از این دو ، مخترع آلمانی ، پل گوتلیب نیبکو ، اولین تلویزیون مکانیکی را توسعه داد. تلویزیون نیپکو با استفاده از یک دیسک چرخشی فلزی با دقت 18 خط تصاویر را از روی سیمها انتقال داد. البته نیپکو به جای تلویزیون نام "تلسکوپ برقی" را انتخاب کرد.

در سال 1907 ، دو مخترع به نام های بوریس راوزینگ از روسیه و آلن آرچیبالد کمپبل سوینتون ، یک لوله اشعه کاتدی را با یک سیستم اسکن مکانیکی ترکیب کردند تا یک سیستم تلویزیونی کاملاً جدید ایجاد کنند. سرانجام ، تلاشهای اولیه آنها جهان را به ساخت اولین تلویزیون های برقی در سالهای بعد سوق داد.

تلویزیونهای مکانیکی چگونه کار می کنند؟
تلویزیون های مکانیکی از دو طرف فرستنده و گیرنده از تورنت استفاده می کردند. دیسک ها سوراخ های مارپیچی داشتند.
برای ارسال عکس با استفاده از این سیستم ، دوربین باید در فضای کاملاً تاریک قرار گرفته و از منبع نوری بسیار قوی در پشت دیسک استفاده کنید. دیسک با استفاده از یک درایو چرخانده می شد و هر چرخش یک قاب تصویر تلویزیون را تشکیل می داد.

تلویزیون مکانیکی
تلویزیون مکانیکی اصلی جان Logie Byrd دارای 30 سوراخ بود و دیسک خود را با سرعت 12.5 بار در ثانیه می چرخاند. در جلوی دیسک لنزهایی قرار داشتند تا نور را به سوژه متمرکز کنند. هنگامی که نور به یک هدف برخورد می کند ، آن را در سلول فوتوالکتریک منعکس می کند ، که انرژی نور را به تکانه های الکتریکی تبدیل می کند. این تکانه ها به شکل امواج الکتریکی از طریق هوا به گیرنده فرستاده می شوند.

در کنار گیرنده ، تورنت با همان سرعت دیسک انتقال می چرخید. برای این منظور ، درایوهای دو طرف گیرنده گیربکس باید با یکدیگر هم تراز شوند تا به درستی تصویر نمایش داده شود.

واحد گیرنده مجهز به گیرنده ای است که امواج را دریافت می کند و آنها را به لامپ نئونی در پشت دیسک گیرنده می فرستد. وقتی لامپ روشن شد و بر اساس سیگنال دریافت شده ، تابش نور را آغاز کرد ، دیسک شروع به چرخش کرد. سرانجام ، در کنار گیرنده می توان تصویر ضبط شده را در کنار فرستنده نشان داد.

اختراع اولین تلویزیون الکترونیکی
اولین سازنده تلویزیون الکترونیکی تا زمانی که 14 سال داشت در خانه ای بدون برق زندگی می کرد

اولین تلویزیونهای الکترونیکی در سال 1927 توسط مخترع 21 ساله فیلو تیلور فارنزورث تولید شد. جالب است که فیلو تا 14 سالگی در خانه ای بدون برق زندگی می کرد. از زمانی که در دبیرستان بود ، شروع به فکر کردن در مورد سیستمی کرد که بتواند از تصاویر متحرک استفاده کند. تصور کنید که این تصاویر به یک نماد تبدیل شده و از طریق امواج رادیویی به دستگاه های دیگر منتقل می شوند. البته ، 16 سال قبل از موفقیت فارنزورث ، مخترع روسی بوریس روزینگ آزمایش های اساسی ارسال عکس را انجام داد.

 "... با وجود اختراعات هولناک جنگ ، تلویزیون هنوز آخرین اختراعی است که علم و تمدن بشری به آن دست یافته است ... تلویزیون نه تنها وسیله سرگرمی نیست بلکه در درجه اول یکی از حساس ترین وسایل ارتباطی است. تمام کشورهایی که از آن بهره می برند ، برای اهداف آموزشی و هنری استفاده می شوند.

با وجود مشکلات بسیاری در زندگی جدید برای انسان ، زمان آنقدر کوتاه به نظر می رسد که می توان گفت دیگر او توانایی پوشش همه کارها را ندارد و علاوه بر کارهای دیگر باید کارهای بسیاری را انجام دهد. کارمندی که در حین کار در یک کارخانه مشغول تماشای یک فیلم است یا حرف های یک شخصیت علمی و اجتماعی را که در اتاقش صحبت می کند می شنود و خودش را می بیند به طور همزمان چندین کار را انجام می دهد ، خانه داری که ضمن شیر دادن به کودک و آماده سازی درس ، از حضور در سخنرانی ها یا کنفرانس های مطبوعاتی مستثنا نیست ، از موارد مختلفی استفاده می کند. که اکنون برای ساکنان کشور ما با چنین کاربردهایی امکان پذیر است. .. "

اکنون شش دهه پس از ورود تلویزیون به ایران ، بیش از 50 کانال تلویزیونی داخلی و خارجی برنامه هایی را در ایران تولید کرده اند و در همه نقاط ایران در دسترس هستند. این به معنای افزایش شگفت آور ناچیز در تعداد کانال های تلویزیونی در ایران و گسترش باورنکردنی برنامه های تلویزیونی و تلویزیونی در این کشور است.

بنابراین می توان دریافت که این ساز جدید در ایران با استقبال خوبی روبرو شده است و مطبوعات آن را ابزاری برای جهش اجتماعی و فرهنگی و تقویت فرهنگ عمومی و دانش و دانش مردم در زمینه های مختلف می دانند. تلویزیون ایران در ابتدا کاملاً خصوصی و با بودجه تبلیغات اداره می شد. پس از یک سال کار ، ایستگاه فرستنده تلویزیون برنامه های روزانه خود را در تهران به پنج ساعت افزایش داد و در سال 1340 یک فرستنده دیگر را در آبان و یک فرستنده تقویت کننده در اهواز تنظیم کرد.

در تاریخ 26 ژوئیه 1967 ، مجلس شورای ملی لایحه دولت برای تأسیس سازمان ملی تلویزیون ایران را که قبلاً در مجلس شورای ملی تصویب شده و در مجلس سنا اصلاح شده بود ، مجدداً مورد بررسی و تصویب قرار داد.

سرانجام پس از تصویب طرح تأسیس "تلویزیون ملی ایران" ، یک ایستگاه کوچک ایجاد شد و پخش برنامه های آزمایشی با امکانات ساده در سال 1345 آغاز شد. امکانات فنی تلویزیون در آن زمان محدود به یک استودیو ، سه دوربین و دو ضبط مغناطیسی بود. دو کیلووات با سیستم خط 525 بالای ساختمان هیلتون به همه صاحبان تلویزیون این امکان را داد تا از سیستم با سیستم های مختلف استفاده کنند.

کمتر از دو سال از تأسیس تلویزیون ملی ، نخستین مرکز شهر تلویزیون ملی در ارومیه در 8 آگوست 1347 افتتاح شد و اندکی پس از آن در مجموعه تلویزیونی بندرعباس آغاز به کار کرد. به تدریج ، ایستگاه های تلویزیونی مطابق با وظایف تعیین شده توسط برنامه ریزان دولت ، در شهرهای مختلف شروع به کار کردند و پیام های سیاسی ، فرهنگی و سرگرمی را به بخش وسیع تری از جمعیت منتقل کردند.

اکنون شش دهه پس از ورود تلویزیون به ایران ، بیش از 50 کانال تلویزیونی داخلی و خارجی برنامه هایی را در ایران تولید کرده اند و در همه نقاط ایران در دسترس هستند. این به معنای افزایش اندک تعداد کانال های تلویزیونی در ایران و گسترش باورنکردنی برنامه های تلویزیونی و تلویزیونی کشور است ، اما باید دید که آیا کیفیت این برنامه ها همراه با گسترش اندک برنامه های تلویزیونی ایران بهبود خواهد یافت یا خیر. آیا به سمت پیشرفت پیشرفت کرده است؟

از زمان ظهور تلویزیون تجاری در ایالات متحده در سال 1940 ، تلویزیون به طور فزاینده ای رواج پیدا کرده است و روش های رایج فروش کالاهای مختلف ، به ویژه کالاهای مصرفی ، از طریق تبلیغات تلویزیونی رواج یافته است. قیمت های تبلیغاتی در ابتدا با معیار نلسون تعیین می شدند.

طرحی را تهیه کنید
نمایش های تلویزیونی که برای عموم مردم پخش می شود می توانند به طرق مختلف تولید و تولید شوند. بعد از تولید ، مرحله بعدی بازاریابی و انتقال محصولات به بازارهای جهانی است ، کاری که شما برای جذب مخاطب انجام می دهید. این معمولاً در دو سطح اتفاق می افتد:

"برنامه ضبط شده" یا "پخش زنده" - برنامه ضبط شده برنامه ای است که در آن تهیه کننده برنامه هایی را از یک یا چند قسمت از یک سریال یا سریال از یک ایستگاه یا شبکه تولید می کند که محصول برای آن پرداخت کرده یا مجوز دریافت کرده است ، یک پخش است ، اما پخش مستقیم برنامه ای است که مجموعه ای از محتوای فیلم و ویدئو است. ، از جمله برنامه زنده مستقر در گفتگو و فوتبال زنده ، سمینارها ، همایش ها و یک سیستم مدیریت محیط زیست. از طریق اینترنت یا ماهواره به صورت واقعی یا آنلاین از دوربین به مخاطبین و بینندگان و شنوندگان ارسال می شود.

"راه اندازی مجدد" یا "راه اندازی مجدد" اصطلاحی است که به طور گسترده برای توصیف استفاده مجدد از برنامه ها استفاده می شود. این شامل ارسال مجدد در کشور تولیدی یا بین المللی است که توسط تولید کننده ممکن است مدیریت شود یا نباشد.

جنبه های اجتماعی

خطرات احتمالی
در کنار رشد فرهنگی و نفوذ فرهنگی تلویزیون در جامعه و خانواده ، صدای مذهبی قانونگذاران ، دانشمندان و والدین باعث افزایش کیفیت نفوذ رسانه ها شده است. به عنوان مثال دولت سوئد در سال 1991 محدودیت های کلی در تبلیغات را به کودکان زیر 12 سال تحمیل کرده است. طبق مطالعات انجام شده در دهه های اخیر ، الگوهای فعالیت مغزی در کودکان هنگام تماشای خشونت نشان می دهد که کودکان از تماشای خشونت برانگیخته می شوند و این خشونت مشاهده شده در ناحیه مغز ذخیره می شود. از قشر خاکستری) که حافظه طولانی را مختل می کند. طول می کشد.

در سال 2002 ، چندین منبع گزارش دادند كه نتایج نظرسنجی آنها نشان داد كه تماشای تلویزیون به طور مرتب هیچ تفاوتی با دیگر انواع اعتیادها ندارد و تأثیر تماشای تلویزیون در بین برخی خانواده ها به حدی شدید است كه خانواده ها از تماشای تلویزیون امتناع ورزند. [8]

یک مطالعه جغرافیایی در مناطق مختلف نیوزلند که شامل 1000 نفر (زیر 26 سال) است ، نشان می دهد که "تماشای تلویزیون به عنوان کودک و بزرگسال ، مربوط به عدم یادگیری تا 26 سالگی است. به عبارت دیگر ، هر چقدر کودک تلویزیون را تماشا کند ، کمتر می خواهد مدرسه را تمام کند و به دانشگاه برود.

در ایسلند ، زمان پخش تلویزیون تا سال 1984 محدود بود و هیچ برنامه تلویزیونی در پنج شنبه ها یا در کل ماه ژوئن پخش نمی شد.

"علیرغم این تحقیق ، بسیاری از پزشکان رسانه امروز این تحقیقات را مناسب و با ارزش رد می کنند." به عنوان نمونه ای از این دسته از اندیشه ها ، مقاله دیوید گابنالت را در [9] ببینید.

تقریبا از زمان اختراع این وسیله ارتباط جمعی ، هزینه های برخی از نرم افزارها به اشکال مختلف از جمله برنامه های نامناسب ، خطرناک و گمراه کننده هزینه شده است. منتقدان مانند جین کیلبورن معتقدند که تصاویر تلویزیون ، مانند سایر رسانه های جمعی ، به دختران جوان آسیب می رساند. مفسران دیگر ، مانند Shbatbat Jelly ، تأیید كرده اند كه تبلیغات تلویزیونی در ایالات متحده به طور فزاینده ای بر شادی مردم تأثیر می گذارد و آنها را ترغیب به خرید کالاها و محصولات می كند. جورج گربنر نشان داد كه توصيف جرايم گاه به گاه ، به ويژه جنايت در جوانان و خردسالان ، مسئله اين سندرم و بيماري هاي جهاني را موجب مي شود. در نظرسنجی بین بینندگان تلویزیون میزان این جرائم و تخلفات بسیار بیشتر از سایر افراد است.

روندهای فن آوری
تلویزیون در روزهای ابتدایی اختراع خود یک رسانه جمعی کوتاه مدت بود. طرفداران نمایش های منظم برنامه ریزی کرده اند تا در برنامه های تلویزیونی حضور پیدا کنند تا بتوانند برنامه های مورد علاقه خود را طبق برنامه تماشا کنند. اصطلاح "قرار ملاقات تلویزیونی" معادل بازاریان است که این پیوست را توصیف می کنند.

با اختراع ضبط کننده های فیلمبرداری و پخش کننده هایی مانند ضبط کننده فیلم و ضبط کننده فیلم های دیجیتال ، تماشای تلویزیون محدود شده است. مشتریان می توانند برنامه ها را یک بار در برنامه خود مشاهده و ضبط کنند. ارائه دهندگان خدمات تلویزیون همچنین ویدئویی در صورت تقاضا تهیه می کنند ، این مجموعه ای از برنامه هایی است که می توانید در هر زمان تماشا کنید.

شبکه های سلولی و اینترنت هر دو قادر به حمل امواج و برنامه های ویدیویی هستند. قبلاً تلویزیون خوبی در اینترنت موجود بوده که می تواند به عنوان حیوان یا به عنوان نمونه بارگیری شود. تلویزیون های سلولی پس از تکمیل و تصرف سیستم های آنالوگ و غلبه بر برخی از مشکلات فنی - بخصوص مواردی که به عمر باتری بستگی دارد ، برای ارائه این جریان ها طراحی شده اند.

به لطف پیشرفت های فناوری نمایش ، امروزه چندین نوع مانیتور ویدیویی وجود دارد که در تلویزیون ها استفاده می شوند:

"CRT" متداول ترین لوله اشعه کاتدی را نشان می دهد. این نوع صفحه نمایش ها بسیار گران نیستند و یک فناوری اصلاح شده برای آنها وجود دارد که به طور کلی بهترین کیفیت تصویر را ارائه می دهد. از آنجا که وضوح بومی این صفحه نمایش ثابت نیست ، در بعضی موارد آنها توانایی نمایش منابع با وضوح مختلف با کیفیت تصویر بالا را دارند.

"LCD صفحه تخت" یا "پلاسما": تحولات جدید در نمایشگرهای صفحه تخت مجموعه های تلویزیونی معرفی شده از سیستم نمایش کریستال مایع فعال ، صفحه LCD یا فناوری نمایش پلاسما. صفحه های ال سی دی و صفحه نمایش پلاسما 1 اینچ ضخامت دارند و می توانند از دیوار آویزان شوند یا به یک پایه وصل شوند. برخی از مدل ها می توانند به عنوان مانیتور رایانه مورد استفاده قرار گیرند.

پنل LCD: در حقیقت ، عضو اصلی صفحه نمایش ، لایه LCD (نمایشگر کریستال مایع) در هر دو شکل و صفحه اصلی رنگی است که شامل کلیه آرایش های پیکسل اصلی و زیر پیکسل های RGB یا مقداری Y و W است که به همان لایه LCD تعلق دارد. این دقیقاً در تمام تلویزیون های LCD قدیمی یکسان است.

پنل LED: تنها چیزی که تفاوت بین صفحه LCD و LED را متمایز می کند ، پنل پشتی لایه LCD است و رسالت آن کار و روشن کردن این لایه است که در تلویزیون های LCD قدیمی یا در واقع لامپ های دارای نور پس زمینه CCFL ، چراغ های فلورسنت سرد است. کاتد وظیفه تأمین نور و استحکام این لایه را بر عهده دارد که با وجود جهش جدید در تلویزیونهای LED باعث می شود نور پس زمینه بسیار نازک تر شود و به جای آرایش فلورسنت از LED یا LED استفاده می شود که همین امر باعث افزایش دقت منبع انرژی می شود. کیفیت روشنایی و اندازه آن نیز فرایند تولید را آسانتر کرده است.

هر کدام نقاط قوت و ضعف خود را دارند. صفحه LCD تخت می تواند زاویه دید را کوچکتر و باریک تر نشان دهد و از این رو برای محیط خانه مناسب نباشد. پنل های عقب در شرایط نور روز و یا در اتاق های با نور مناسب کارایی خوبی ندارند و به مناطق دید تاریک احتیاج دارند. در سال های اخیر از پانل های LED در ساخت مجموعه های تلویزیونی به ویژه تلویزیون های با اندازه بزرگ استفاده شده است. صفحه نمایش های ال ای دی نازک تر از صفحه نمایش های LCD هستند و انرژی کمتری مصرف می کنند اما از نظر کیفیت تصویر تفاوت چندانی با صفحه نمایش های LCD ندارند. صفحه نمایش های LED نسبت به صفحه نمایش های LCD گران تر هستند.

ماندگاری انواع رایج صفحه های تلویزیون
پلاسما عمر مفید پانل های پلاسما 100000 ساعت تخمین زده می شود ، به این معنی که اگر شما روزانه 5 تا 8 ساعت تماشای محتوا را در این نوع صفحه نمایش صرف کنید ، 34 تا 50 سال تلویزیون و پنل سالم خواهید داشت.

پنل های LED قدیمی تر در ابتدا از آرایه های ضعیف پیکسلی ضعیف با طول عمر بسیار کوتاه حدود 3000 تا 6000 ساعت استفاده می کردند زیرا فشار روی زیر پیکسل آبی خیلی زیاد بود ، اما WRGB قدیمی اکنون در حال تولید است. و این به آنها عمر تقریبی 8 تا 12 هزار ساعت یعنی 4 تا 8 سال می دهد و حداکثر این صفحه نمایش ها را از نظر سلامتی تضمین می کند.

انواع مختلفی از پنل های OLED LED وجود دارد و عمر مفید آنها بسته به میزان روشنایی و کنتراست متفاوت خواهد بود. به طور کلی ، این صفحه نمایش ها دارای عمر مفید 30،000 تا 60،000 ساعت هستند که تا 8 تا 15 سال به راحتی ، نرم و نرم باقی می مانند.

تشخیص چهره
از ورود آسان به Smart Hub با برنامه تعامل هوشمند با تشخیص چهره لذت ببرید. با کمک دوربین ساخته شده در تلویزیون ، این سیستم منحصر به فرد می تواند صورت شما را بطور خودکار تشخیص دهد و نیاز به تایپ نام کاربری (ID) و رمز عبور را با استفاده از ریموت کنترل از بین ببرد. این اجازه می دهد تا تلویزیون چهره شما را تشخیص دهد.

کلمات مرتبط با تلویزیون
وضوح عبارت است از تعداد نقاط منفردی که به عنوان پیکسل در صفحه شناخته می شوند. وضوح نمونه 800 x 600 بدین معنی است که صفحه تلویزیون دارای 800 پیکسل در عرض و 600 & nbsp در محور عمودی است. وضوح بالا خاص نشانگر تصویر با وضوح بالاتر است.

کنتراست اندازه گیری میزان نور و لکه های تاریک روی صفحه است. هرچه نسبت کنتراست بالاتر باشد ، تصاویر بهتر و جالب تر خواهند بود ، اصطلاحی که نشانگر غنای و عمق تصاویر است.